Haftanın Kısa Filmi: The Beast

Haftanın Kısa Filmi köşemizde bu hafta, ileri yaşlarındaki bir anne ve kızın gerilimli hikâyesine odaklanan ve özellikle yarattığı atmosferle noktaya değinen The Beast var. 

Günah Tohumu – Carrie, Zehirli Hayat – Imitation of Life, Female Trouble, Piyano Öğretmeni – La pianiste ve tabii ki Sonbahar Sonatı – Höstsonaten… Anne-kız ilişkileri -hele ki meseleli olanları- içinde çok fazla hazin ayrıntı barındırmalarından olacak, sinemanın alakasını aşırıca sürüklemiş bir mevzudur.
Hırvat rejisör Daina Oniunas-Pusic’in 2015 yapımı kısa filmi The Beast- ya da orijinal ismiyle Zvjerka- da bu geleneği takip eden bir anlatı sunuyor. Tamamı tek mekânda, bir evin içinde geçen film, 100 yaşındaki yaşlı anne ve onunla ilgilenen 75 yaşındaki kızının arasındaki gerilimli ilişkiye odaklanırken hem mukaddes aile müessesesini münazaraya açıyor hem de gerilim cinsine yakın duran üslubuyla yüksek bir seyir zevki sunuyor.

The Beast: Anne, Kız ve Bir Yarasa

The Beast’teki anne neredeyse bir yüzyıldır yaşamda ve bunun neticeyi olarak da hayatsal faaliyetleri oldukça yavaşlamış vaziyette, konuşmakta bile zorlanıyor artık.
Onun tırnaklarına istediği gibi, değişik renklerde ojeler sürüyor; kendi isteklerini, annesinin lüzumlarının önüne koyuyor. Derken evlerine nereden geldiği belirli olmayacak biçimde bir yarasa geliyor ve yaşlı kadının yatağının altına yerleşiyor. Filme sürrealistçi bir ton katan bu kırılma, anne ve kızın ilişkisinde de ciddi bir başkalaşımın sembolü oluyor. Yarasanın yatağının altına yerleşmesinden sonra annenin sıhhat vaziyetinde keskin bir iyileşme başlıyor; rahatlıkla görüşebiliyor, kızının anekdotlarında kendiyle alakalı yazdıklarını okuyabiliyor artık.
Tabii burada yarasanın sıklıkla vefatı, eksinin yerini yeni olanın alması gibi gidişatları simgelediğini düşünürsek filmin sembolizme katlanan bir anlayı özümsediği rahatlıkla açıklayabiliriz.

İkilinin yaşadıkları mutasyonun yarattığı gerilimi galibiyetli bir rejiyle destekliyor rejisör Daina Oniunas-Pusic. Özellikle yarasa ile anne karakteri arasındaki bütünleşmeyi açık eden anlarda, ekranı Brian De Palma‘yı anımsatacak biçimde ikiye ayrılması ve üzerinde itinayla çalışıldığı belirli olan kadrajlara giren görüntüler filmin gerilimini destekliyor.
Çünkü mekân tasarımından ses kullanımına, oradan da oyuncu idaresine kadar her ayrıntı, bu gerçeksüstücü gerilim filmini birkaç seviye üste çıkaracak netilikte.

.